Św. Gelazy I, papież - patron dnia (21 listopada)

Gelazy pochodził z rzymskiej rodziny z Afryki. Jako młodzieniec obecny był na dworze papieskim w Rzymie, był nawet sekretarzem świętego Symplicjusza, a potem świętego Frliksa III. To właśnie po nim mianowano Gelazego na papieża. Swe rządy objął 1 marca 492 roku i sprawował je do 19 listopada 496 roku. Zaledwie 4 lata i kilka miesięcy pełnił te funkcję i nie wiadomo w jakim wieku ją objął i w jakich okolicznościach umarł. Pochowany jest w bazylice św. Piotra w Watykanie. Jego pontyfikat przypadał na trudny okres Kościoła, gdy na Zachodzie panoszyli się barbarzyńcy, walczący o każdy kawałek ziemi. Większość z nich co prawda wyznawało chrześcijaństwo, jednak największe plemiona jak Wizygoci, Ostrogoci czy Wandalowie byli arianami i wrogo podchodzili do Kościoła Rzymskiego. Również Wschód sprawiał problemy, bowiem był rozbity na trzy różne orientacje religijne: katolicką, nestoriańską, monofizycką. Władcy Konstantynopola starali się uniezależnić od Rzymu.

Do spuścizny Gelazego należą cenne pisma, z których najważniejszy jest list, w którym wyjaśnia naukę Kościoła dotycząca Pana Jezusa. Napisał także list do cesarza Anastazego, w której po raz pierwszy pisze o podwójnej władzy: duchowej i świeckiej. Starał się je od siebie oddzielić po raz pierwszy w historii. Mimo swych starań, Gelazy nie był wstanie zapobiec schiźmie w Kościele. Mimo tego, jego pontyfikat nazywa się "gelazjańskim renesansem", ze względu na względny spokój, który wówczas panował.