Ofiarowanie Pańskie - dzień w Kościele (02.02)

Święto obchodzone 2 lutego wywodzi się z greki: Hypapante oraz Heorte tou Katharismou, co oznacza święto spotkania i oczyszczenia. Były one zakorzenione w tradycji Starego Testamentu. Wedle tradycji Starego Testamentu, podczas egipskiej niewoli każdy pierworodny syn u Żydów uznany był za własność Boga. Na 40 dni po narodzinach należało go oddać na ręce kapłana w Jerozolimie i wykupić za opłata 5 syklów, czyli równowartości 20 dni pracy. Obrządek ten łączył się z ceremonią oczyszczenia matki dziecka. Matki musiały złożyć ofiarę z baranka, lub w przypadku gdy były ubogie, z gołębi lub synogarlic.

Święto Ofiarowania Pańskiego obchodzi się 40 dni po Bożym Narodzeniu i jest pamiątką ofiarowania Jezusa w świątyni. Podobnie jak innym ważnym wydarzeniom z życia Jezusa, Kościół także temu nadał w liturgii uroczysty charakter. Obchodzone jest ono od IV wieku. Dzisiaj święto nazywa się także dniem Matki Bożej Gromnicznej. Obrzędowi towarzyszyła procesja ze świecami. Podaje się, że zwyczaj ten znany jest już od roku 492 i pontyfikatu  św. Gelazego. W Kościele wschodnim dzisiejsze święto zaliczane jest do 12 najważniejszych świąt i nazywa się je Spotkaniem Pańskim.







Od 1997 r. 2 lutego Kościół powszechny obchodzi ustanowiony przez św. Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego, poświęcony modlitwie za osoby, które oddały swoje życie na służbę Bogu i ludziom w niezliczonych zakonach, zgromadzeniach zakonnych, stowarzyszeniach życia apostolskiego i instytutach świeckich. Pamiętajmy o nich w podczas naszej dzisiejszej modlitwy na Eucharystii.