Z Ewangelii na każdy dzień - 4 października

Pierwsze czytanie:

 (Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5)
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: "Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe. Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko? Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna". A Hiob odpowiedział Panu: "Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam".

Psalm:

(Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b)
REFREN: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną

Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz wszystkie moje drogi.

Gdzie ucieknę przed duchem Twoim?
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.

Gdybym wziął skrzydła jutrzenki,
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś,
godne podziwu są Twoje dzieła.

Aklamacja (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Ewangelia:

 (Łk 10, 13-16)
"Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz! Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania

Hiob uznaje swoją małość i znikomość przed Bogiem. Nie chce się z Nim więcej spierać. Na każde z pytań Najwyższego może odpowiedzieć wyłącznie przecząco. Wie, że nie jest w stanie zapanować nad konstrukcją świata ani cokolwiek w niej zmienić. Ma świadomość, że nie może panować nad porami dnia, wodą czy tym, co składa się na wieczność. Uniża się przed majestatem Pana i milknie. Korzy się przed Bożą mądrością i cichnie. Słucha słów Boga i przyznaje Mu rację.
Nasza postawa wobec Najwyższego bywa często zupełnie inna. Bezmyślnie uważamy się za panów tego świata, mniemamy, że jesteśmy wszechwiedzący i że wszystko możemy. Z prawami i zasadami, które On wyznaczył, nieustannie chcemy dyskutować, a nawet je podważać. Daleko nam do pełnego pokory milczenia Hioba. Co musi się stać, byśmy postąpili tak jak on? Przecież potęga, piękno i złożoność tego świata, jak również i wieczności, przewyższają nasze rozumienie i pojmowanie. Dziś człowiek krzyczy: „Jestem wielki!”. Poniekąd ma rację, bo jest wielki w grzeszeniu, głupocie i pysze. Nikt z nas nie wie, ile będzie żył, ani nie jest w stanie przewidzieć losów swoich i świata. Nie jesteśmy bogami. Jesteśmy Bożym stworzeniem, dziełem rąk Boga i to powinno nam wystarczyć. W uznaniu Jego potęgi i mądrości leży nasze szczęście i dobro.

Komentarz do psalmu

Psalmista wychwala Boga i Jego wszechmoc. Czuje się otoczony Bożą obecnością. Fakt, iż Bóg wie o Nim wszystko, wcale mu nie przeszkadza, ale raduje i pociesza. Ma świadomość, że jego życie jest podtrzymywane i chronione przez Najwyższego. W swojej modlitwie dziękuje Mu za dar stworzenia, za ciało i duszę, które od Niego otrzymał. Jego uwielbienie udziela się każdemu, kto słucha tego psalmu. Ten utwór dodaje otuchy, umacnia i przypomina, że nigdy nie jesteśmy sami, bo nieustannie towarzyszy nam błogosławiąca ręka Boga Ojca.

Komentarz do Ewangelii

Naszą odpowiedzią na Boże łaski i cuda powinno być nawrócenie. Jezus czuje ból z powodu mieszkańców miast, które szczególnie mocno doświadczyły Jego obecności i hojności, ale nie podjęły przemiany. Mistrz piętnuje zaślepienie i pychę mieszkańców Korozain, Betsaidy i Kafarnaum. Czy podobnych słów mógłby użyć wobec nas? Z pewnością! Ludzi XXI wieku mógłby zapytać o to, dlaczego nie korzystają z tego, że codziennie na wyciągnięcie ręki mają Mszę Świętą, sakramenty i słowo Boże. Mógłby oskarżyć nas o to, że choć wyznajemy wiarę w Niego, to nie żyjemy Jego Ewangelią i zawieszamy jej prawa, gdy są dla nas niewygodne.
Jak dziś wygląda nasze słuchanie nauki Kościoła, którego najważniejszą misją jest głoszenie Dobrej Nowiny? Jeśli ją odrzucamy, to automatycznie gardzimy też Chrystusem, który jest głową Kościoła i założycielem. Hasło: „Bóg – tak, Kościół – nie” jest sprzeczne z Ewangelią. Słuchanie powinno mieć swoją kontynuację w przyjmowaniu i wypełnianiu usłyszanego słowa. Bez tego będziemy daleko od Boga Ojca, od Chrystusa i od Jego Kościoła.

Komentarze zostały przygotowany przez Agnieszkę Wawryniuk

źródło: mateusz.pl

 (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Módlmy się.

(Ps 139 (138), 1b-3)
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną